نامه ای به پسرانم

پسرانم ! پسرای خوبم . می دونم که شما هم یه روزی عاشق میشید. و میایید وایمیستید جلوی من و باباتون و از دخترکی که دوستش دارید و عاشقش شدید ...خب این اصلا عجیب نیست و تو ناگریزی از عشق ...

مامان براتون حرفایی داره ... عزیزای دلم  یه وقتای باید به اونچه که از دلتون به شما الهام میشه توجه کنید و سعی کنید که برای شریک زندگیتون یه سر پناه و تکیه گاه و مامن امنی باشید .

باید یاد بگیرید که به همدیگه احترام بذارید. برای همدیگه ارزش قائل باشید .

زنها موجودات عجیبی هستند...  و در عین حال دوست داشتنی ...

زن هیچ وقت لحظه هایی رو که به پاش وایستادی رو فراموش نمی کنه و همه انرژی رو که براش گذاشتی رو بهت بر می گردونه...     بگیری که نازش رو بکشی...

پسران  عزیز تر از جانم! باید یاد بگیری که با مردونگیت غصه ها شو اب کنی نه که از غصهابش کنی ...!

تنها با صدا زدن و توجهاییکه از خودب بهش نشون می دی می تونی متاهلیت عشقو تداوم ببخشی... نذارید که فاصله ها به زندگیتون لطمه بزنند...